Faktori koji utiču na rezultate u atomskoj apsorpcionoj spektrometriji

U principu se slobodni atomi svih elemenata mogu, dovođenjem zračenja referentne talasne dužine, prevesti u pobuđeno stanje. Međutim, samo se atomi metala i metaloida mogu pobuditi zracima ultravioletne i vidljive svetlost (190-850 nm). Za pobuđivanje nemetala potrebno je zračenje kraćih talasnih dužina. U oblasti ispod 190 mn počinje da apsorbuje vazduh. Za talasne dužine veće od 850 nm potreban je detektor osetljiv na crvenu svetlost. Ove činjenice odredile su domet atomske apsorpcije kao metode za određivanje, pre svega metala.

Dva različita pristupa susreću se pri radu u atomskoj apsorpciji: maksimalnom osetljivošću izmeriti minimalni signal elementa ili precizno odrediti koncentraciju kada je element prisutan u velikoj koncentraciji. Brojni efekti doprinose neizvesnosti signala a izvori greške su sledeći:

- nestabilnost izvornog signala lampe sa šupljom katodom,

- šumovi elektronike,

- netačnost sistema očitavanja,

- nestabilnost plamena,

- šum raspršivanja i atomizacije,

- interferencije između elemenata,

- sistemske i slučajne greške kod pripreme

  uzorka i standardnih rastvora.

Pojedini od ovih faktora uslovljeni su dizajnom aparata a neke može da kontroliše operater.

Na osetljivost i preciznost atomskog apsorbera utiču sledeći parametri:

- propusni opseg,

- struja lampe,

- visina plamenika,

- ravnanje plamenika,

- protok goriva,

- tip plamena,

- podešenost raspršivačke kuglice.

Na preciznost će, takođe, uticati i izbor vremena integracije i korekcija nespecifične (pozadinske) apsorpcije.

       Analitička osetljivost može biti smanjena upotrebom alternativnih linija.

Uticaj visine plamenika i protoka goriva na apsorbancu aluminijuma (c=50mg/l) u plamenu N₂O/C₂H₂