Lamber-beer-ov zakon

Kao i druge spektroskopske metode, atomska apsorpcija se karakteriše eksponencijalnim zakonom smanjenja intenziteta propuštenog zračenja u zavisnosti od prirode sredine koja apsorbuje. Za apsorpciju na određenoj talasnoj dužini važi Lambert-Beer-ov zakon:

gde je:

I₀ – intenzitet upadnog zračenja,

I – intenzitet propuštenog zračenja kroz apsorpcioni sloj,

k – apsorpcioni koeficijent, koji zavisi od talasne dužine i prirode materije koja apsorbuje,

l – dužina apsorpcionog sloja,

c – koncentracija slobodnih atoma.

Ako se prethodna jednačina predstavi u logaritamskom obliku, kao:

i ako se uzme da je dužina apsorpcionog sloja konstantna pri određivanjima, dobija se:

U atomskoj apsorpciji linearnost postoji samo pri manjim vrednostima apsorbance, najčešće do A <0,2. Dakle, linearna zavisnost moguća je samo u oblasti niskih apsorbanci ali i tada je taj opseg različit za različite elemente. Najčešće odstupanje od linearnosti je povijanje prema koncentracionoj osi – što se definiše kao normalna zakrivljenost. Retko je povijanje prema osi apsorbance – obrnuta zakrivljenost, vrlo retko se događa složena zakrivljenost.

1- Linearna zavisnost

2- Normalna zakrivljenost

3- Obrnuta zakrivljenost